Brief: W tym filmie przedstawiamy informacyjny opis korka kontrolnego rur wysokociśnieniowych DN100-DN1000 do sprawdzania szczelności kanałów ściekowych. Zobaczysz, jak te zatyczki służą do tymczasowego uszczelniania odcinków przewodów kanalizacyjnych, umożliwiając precyzyjne badanie ciśnienia w celu wykrycia wycieków. Demonstrujemy krok po kroku proces, od założenia korka i napełniania, po monitorowanie ciśnienia i lokalizację nieszczelności, podkreślając kluczową rolę, jaką te testy odgrywają w ochronie infrastruktury i środowiska.
Related Product Features:
Przeznaczony do badania szczelności kanałów kanalizacyjnych w celu oceny integralności rur i identyfikacji nieszczelności.
Nadaje się do szerokiego zakresu średnic rur od DN100 do DN1000.
Wytrzymują wysokie ciśnienie do 6 barów, co zapewnia niezawodne testowanie.
Umożliwia utworzenie zamkniętej przestrzeni do wprowadzenia sprężonego powietrza lub wody.
Dostępne w postaci zatyczek pneumatycznych, napełnianych powietrzem w celu bezpiecznego uszczelnienia.
Ułatwia skoncentrowane testowanie ciśnienia w celu zlokalizowania punktów infiltracji.
Pomaga zapobiegać zanieczyszczeniu środowiska poprzez wykrywanie nieszczelnych przewodów kanalizacyjnych.
Wspomaga utrzymanie integralności strukturalnej i wydajności systemu.
Pytania:
Do czego służy korek kontrolny kanalizacji?
Korki do badania kanalizacji służą do tymczasowego uszczelnienia określonych odcinków sieci kanalizacyjnej podczas badania szczelności. Pozwala to na ukierunkowane próby ciśnieniowe w celu zidentyfikowania nieszczelności lub punktów infiltracji, zapewniając integralność systemu kanalizacyjnego.
Jakie ciśnienie wytrzymuje korek pomiarowy DN100-DN1000?
Zatyczka do pomiaru rur wysokociśnieniowych DN100-DN1000 została zaprojektowana tak, aby wytrzymać maksymalne ciśnienie robocze do 6 barów, dzięki czemu nadaje się do rygorystycznych zastosowań związanych z testowaniem szczelności kanałów kanalizacyjnych.
Jak przebiega proces testowania tych wtyczek?
Proces testowania obejmuje wprowadzenie korka do rury przez otwór wyczystkowy, napompowanie go w celu utworzenia uszczelnienia, wprowadzenie sprężonego powietrza lub wody do izolowanej sekcji oraz monitorowanie manometrów pod kątem wszelkich strat wskazujących na wyciek. W przypadku wykrycia wycieku przeprowadzane są dalsze badania w celu jego dokładnego zlokalizowania.